خب جا داره به همه ی دوربین های مخفی لبخند بزنم :D

یک دوستی هم داشتیم ، تا همین چند وقت پیش من برایش متن های ادبیش را می نوشتم . تا اینکه  داور یک جشنواره شد ، که بنده هم از اقبال کج در آن شرکت کرده بودم . هیچی دیگر حضرت والا به مرحله یی از ایمان رسیده است که در جشنواره کسی را در شان مقام اول و دوم و سوم ندیده اند و فقط دو نفر را شایسته تقدیر دانسته اند که بنده هم جزو آن دو نفر نبودم .

حالا خیال نکنید که مثلا ایشان پله هایی ترقی را یکی  دو شبه طی الارض کرده اند یا من خدایی ناکرده پسرفت داشته ام نه ! فقط این موضوع به من یادآوری کرد که در ایران زندگی می کنیم . همین .