و گناه کنیم عشق را

ساعت ها می توانم برایش  ، کلمه ردیف کنم و زار بزنم، کلی پست های عاشقانه ی غمگین بنویسم، تا دسته جمعی با هم گریه کنیم و  حتی روضه برپا کنیم . ولی نه وقت این کارها را نداریم، نشستن و گریه کردن که روزها را بهمان  بر نمی گردانند ، بر می گرداند ؟

انتخابات که تمام شد، پروپوزالم را که نوشتم، اصلا وقتی پایان نامه ام را دفاع کردم. یک روز دست تمام کلمه هایت را می گیرم، می برم قبرستان چال می کنم. بعد از آن، هر پنجشنبه ، هر روز صبح قبل از اینکه آفتاب طلوع کند، می آیم دارالرحمه ،می نشینم کنار خاطره هایت، روی قبری از کلماتی که عاشقی کردند، زار زار گریه می کنم.

بعد از آن سیاه می پوشم و من می شوم بیوه ی کلمه های تو.

بعدا نوشت : کامنت ها رو بستم، می تونید از این بغل "تماس با من  "رو بزنید کامنت بذارید (: