آرزوهای نجیب

بایگانی
پیوندها

اینم از سال ۹۴ (:

چهارشنبه, ۱۹ اسفند ۱۳۹۴، ۰۹:۵۵ ب.ظ

سال نود و چهار را سال "رسیدن " نامگذاری کردم، یادت هست؟ ولی در اصل  کلا سال نرسیدن بود. سال نود و چهار حسن الختام یک انتظار دو ساله بود. یک خیال که فکر می کردی باید و حتما اتفاق بیفتد ولی خب مثل همیشه روزگار دلش به دل ما نبود زیادی. ولی راستش را بخواهی از یک جایی به بعد یاد گرفتم از نرسیدن هایم زیاد گلۀ نکنم. یاد گرفتم که از آدمها و اتفاقات و اشیا حتی فقط یک یاد قشنگ توی ذهنم نگه دارم برای روزهای مبادا. فقط نمی دانم روزهای مبادا دقیقا به چه روزی می گویند.

سال نود و چهار سال نرسیدن بود ولی من دوستش داشتم. نجیب بود مثل سال نود و دو، مثل پاییز و زمستان نود دو ، مثل  بهار نود و سه.

به قول سعدی عزیز که می گوید:

نزیبد مرا با جوانان چمید                 که بر عارضم صبح پیری دمید!

  • گلی

نظرات (۴)

  • محمّدعلی عمرانی
  • کاش سال نود و پنج، سر برسد انتظارتان.
    پاسخ:
    کاش (: ولی خب نمی رسه !
    گاهی نرسیدن ها خود رسیدن
    کمی کجکی نگاه کنیم
    گلی من یه دوست داشتم اسمش اکرم بود
    دوست مجازی بلاگفا که ترکید گم شد
    تو همیشه منو یاد اون میندازی
    اصفهانی بود اکرم

    پاسخ:
    (:
    حاجت به در کسیست ما را  کو حاجت کس نمیگذارد

    در را اشتباه آمده بودیم به گمانم به علاوه ی انتظار و اسم و خیال و....
    پاسخ:
    سلام رفیق شفیق خودم (:
    خوبی ؟ چقدر ذوق زده شدم کامنتت رو دیدم بوس بهت بخاطر همۀ مهربونی هات (:
  • فاطیما کیان
  • منم 94 رو خیلی دوست داشتم با تمام خوبی و بدی هاش :)
    پاسخ:
    (: