"او" مرا جا گذاشت و رفت!

گر عقل پشتِ حرف دل "اما" نمی گذاشت

تردید پا به خلوت دنیا نمی گذاشت

از خیر هست و نیست دنیا، به شوق دوست

می شد گذشت، وسوسه اما نمی گذاشت

این قدر اگر معطل پرسش نمی شدم

شاید قطار عشق مرا جا نمی گذاشت

دنیا مرا فروخت، اما کاش دستِ کم

چون بردگان مرا به تماشا نمی گذاشت

شاید اگر تو نیز به دریا نمی زدی

هرگز کسی به این جزیره پا نمی گذاشت

گر عقل در جدال جنون، مَرد جنگ بود

ما را در این مبارزه تنها نمی گذاشت

ای دل ! بگو به عقل که دشمن هم اینچنین

در خون مرا به حال خودم وا نمی گذاشت

ما دغدار بوسۀ وصلیم، چون تو شمع

ای کاش عشق سر به سر ما نمی گذاشت

پ ن: از کتاب جدید فاضل نظری