آرزوهای نجیب

بایگانی
پیوندها

رونمایی از شعر فاخر، پست قبل

شنبه, ۱۳ شهریور ۱۳۹۵، ۱۰:۰۴ ق.ظ

خب بعد از کلی سر و کله زدن و کمک گرفتن از این و اون بالاخره یه غزل تقریبا دو بیتی سروده شد.


قصه‌هایم، همه از رقص نگاه تو پر است

دهن از نام خوشت ای گل من پر ز دُر است

هر که جز نام خوشت ورد زبانش باشد

آدمی نیست چو حیوان صفتش خواب و خور است




::: دوستان شاعر می تونند، برای تکمیل شدن غزل هر کس یه بیتی بگه، که دوشنبه آبروی من نره فقط :D

  • گلی

نظرات (۱۱)

ذهنم از پرتو حسن تو مشعشع ز دُر ست.

به نظرم واژه «دهن» برای شعر فاخری مثل این سخیفه. من پیشنهادم مصرع بالاست.
این باشه تا اگه شد بازم اضافه کنم
پاسخ:
ممنون (:

گر که این دل بشود پاک ز ناپاک رواست

زانکه عشق تو قلیلی است که خود آب کر است...

پاسخ:
ممنون (: 

چشم های تو نگهبان دلیرند بر آن ملک وجود

خرم آن ملک که مسئول نگهبانی اش از قوم لر است!

+

عروض و وزن رو بلد نیستم البته ممکنه اشتباه باشن

پاسخ:
مجددا ممنون، اینبار با شدت بیشتر البته (:
طیب الله انفاسکم


😁😁
پاسخ:
الان طیب الله انفاسکم میشه شعر واسه من؟؟ برادر من یه بیت شعر بگو 😄
خواستم شونه بندازم بالا و رد شم ولی خب حس ناسیونالیستی ام اجازه نداد کامنت اقای بی نشان رو لایک نکنم =))

ردیف و قافیه پیشنهادی: شُتُر است، فحش خور است،
پاسخ:
آره مصرع خیلی خوبی بود (: 
فاطمه جان فکر نمی کنی قافیه های پیشنهادی یه کوچولو شعر فاخر منو زیر سوال می بره ((:
چه قافیه سختی:))
پاسخ:
دقیقا دوستم همینو گفت که آخه ناشاعر چرا این قافیه ((:

سلام

فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن؟ :)


من از شعر برداشتم این بود که احتمالا زمینی نیست؛ نیست؟ رو این حساب یه سه بیت بهش اضافه کردم فقط نخندین بهم خداییش:))

قصه هایم همه از رقص نگاه تو پر است
دهن از نام خوشت ای گل من پر ز در است
هر که جز نام خوشت ورد زبانش باشد
آدمی نیست چو حیوان صفتش خواب و خور است
همه را گفتم و ناحق سخنی راندم و لیک
به درت صیف و شتا شب به سحر غُرّ و غر است
هرچه خواهان تو باشم نرسد سجده من
سر سجاده که لب بر قدح و جامِ سُر است
سر سرمستِ من انگاشت کز افسار تو رَست
تو ببخشایَم اگر نفسم از امّاره پر است


پاسخ:
سلام (: 
بعله وزنش رو درست حدس زدید (:
نه اتفاقا خیلی هم زمینی بود مخاطب ولی واقعا خوب ادامه اش دادید. 
راستی رشته شما چیه ؟
راستی قافیه ای که شما انتخاب کردی خیلی باحال بود، از مغز آدم کار می کشه اینجور قافیه ها، اونم یکی مثل من ناشی هم باشه
پاسخ:
دوستام که می گفتن من حکایت همون ضرب المثل هستم که می گفت موش توی سوراخ نمی رفت ولی جارو به دمش می بست((: تصور کنید من ته ته ش بتونم یه مصرع سر هم کنم بعد این قافیه سخت رو انتخاب کردم :| نوبره والا ((:
سلام
زمینی بود؟:)) من هیچوقت نتونستم فرق زمینی و غیر زمینی شعرا رو بفهمم، انقد که بزرگش می کنین داستانو:) آخه اونا که گفتی کجاش به زمینی میخورد؟
رشته ی من برق بود.
آخر عروضو کم و بیش یاد گرفتما :)) مرسی از شما:)
پاسخ:
سلام (:
((: زیاد هم بزرگ نبود ولی ها ((:
برق؟؟ چه جالب ! از شعری که گفتید مشخص هست کلمه ها رو خوب می شناسید اصلا به رشتتون نمیاد ولی (: 
یعنی دیگه برای جمعه صفحه رو بروز نکنم ؟؟ تازه داشت به جاهای جالب می رسیدم:D  
خواهش می کنم کاری نکردم ، امیدوارم تونسته باشم کمکی کرده باشم بهتون(:
بزرگ نبود!؟ :)) آخه خداییش دهن با اسم مریم و اقدس و آرش و کیارش و اینا مگه پر ز در میشه:))) بیت آخرو که اصلا زیر بارش کمر سعدی شکست:) اون خدا بیامرز تا اینجاها که شما پیشرفتی پیش نرفته بود در وصف یار، تازه میگی بزرگش نکرده بودین!!؟:)
نه برای چی صفحه رو آپدیت نکنید؟:) گفتم یعنی یاد گرفتم درسامو تا الان، فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن رو گفتم بعد استفاده هم کردم دیگه:)
جمعه منتظرم من.
پاسخ:
((:  خب شاید اسم های دیگه بتونه با دُر رقابت کنه ((:
خب پس تا جمعه یه شعر بگید بر وزن مستفعلن مستفعلن مستفعلن فع لن! 
تصور کنید هر وزن سختی که توی کلاس شعر از پسش بر نمیام میدم شما شعر بگید :D
من ترجیح می دم یه قیچی بردارم ربانِ شعرو ببرم افتتاحش کنم! :))
پاسخ:
((: