لاک قرمز

نمایندگان ملت یک طرح به مجلس دادند که از این بعد حقوق مدیران پرکار کشورمان حداقل بیست و چهار میلیون باشد. (یا یک چیزی شبیه به این) در طول مدتی که نمایندگانمان سر این طرح توی سرو کله هم می زنند، لطفا فیلم لاک قرمز را بخرید و تماشا کنید. در تمام زمانی که نمایندگانمان روی آن دکمه های کوفتی می زنند برای تثبیت این طرح بیاید به حال اکرم های سرزمینمان گریه کنیم، برای تمام  حماقت هایمان برای انتخاب این نمایندگان، بیاید گریه کنیم برای اکرم هایی که در کنارمان هستند و بجای دیدنشان هی دعوای سیاسی کردیم، اصلا بیاید برای مادر اکرم گریه کنیم، برای تمام دردهایش، برای خودمان حتی، برای کشور مثلا اسلامییان، اصلا بیاید برای رئیس جمهور وقیحمان گریه کنیم که نه او حرف ما را می فهمد نه ما حرف های او را، بیاید برای تمام اکرم هایی گریه کنیم که هیچ سهمی از این کشور نداشتند، در هیچ کجای برنامه های رئیس جمهور نبود، دغدغه هیچ کدام از نمایندگان ملت نبود، هیچ بازیگری برای اکرم ها کمپین تشکیل نداد، برای اکرم هایی که در هیچکدام از لیست های سیاسیون نبودند، هیچ کس نگفت اکرم ها را ببیند "تَکرار میکنم"  اکرم ها را ببینید. بیاید گریه کنیم به حال خودمان، به حال خودمان که در تمام این سالها  هیچ کس نه دردهایمان را دید و نه شنید. بیاید گریه کنیم برای امروزی که  ما  هم جزیی از بازی یک مشت دلال سیاسی شدیم.