آرزوهای نجیب

بایگانی
پیوندها

عصر جمعه به وقت مستند

جمعه, ۳۰ تیر ۱۳۹۶، ۰۷:۱۳ ب.ظ
اول صبحی، نشستم این مستند رو نگاه کردم، عالی بود. به همه دوستداران ادبیات به‌ویژه دوستداران سلینجر توصیه می کنم، حتما ببینند.
بعد دیدن این مستند دو نکته برام خیلی جذاب و جالب اومد: اول اینکه چقدر نویسنده‌ها تو کشورهای خارجی بروو بیا دارند و می‌تونند افراد جامعه رو تحت نفوذ خودشون در بیارند دوم ویراستاران هستند، توی ایران هرکی دوتا کتاب داستان خوند رو به عنوان ویراستار توی انتشارات استخدام می‌کنند ولی اونجا ویراستارها منزلتشون و برووبیاشون بیشتر از نویسنده است.

(کلیک کنید)
  • گلی

نظرات (۳)

  • یک عدد علی
  • نویسنده های اونور مثل فوتبالیستاشون در کلاس بین المللی قرار میگیرن ، علل زیادی داره که همه می دونیم چرا ما اینترنشنال نیستیم، البته امیدوارم که داستانای ماهم پولیتزز و من بوکر بگیرن و برن تو بست سلر لیست نیویورک تایمز :)
    پاسخ:
     ان شالله(:
  • خانم الف..
  • ای خواهـــر
    تو ایران عموما جایگاه ها غلطه. یه چیزی در حد اینکه ارزش ها ضد ارزش و ضد ارزش ها ارزش شدن. نه معنویات، که جایگاه های علمی و شغلی و.. منظورمه.
    پاسخ:
    دقیقا
    جدیدا هم که جایگاه ها رو ربط دادن به ژن های برترشون:|
    انگار مثلا ژن اونا ژنه ژن بقیه ته مونده ی ضایعاته! :/
    یاد یهودیای متعصبی که ژنشون رو برتر میدونن و سر همین دنیا رو بدبخت کردن افتادم. 
    پاسخ:
    والا 
    و البته آریایی های متعصب