دیوید آلموند
توی این چند روزه داشتم کتابی به اسم گِل می‌خوندم. نویسندۀ این کتاب دیوید آلموند است و بیشتر کتاب‌هاش تم مذهبی و فلسفی داره. ایشون دوبار نامزد جایزۀ هانس کریستین اندرسون شده و در نهایت سال ۲۰۱۰ جایزۀ هانس کریستین رو از آن خودش کرد.
مشهورترین کتابش هم اسکلیگ هست که توی ایران به اسم اسکلیگ و بچه‌ها ترجمه شده. از اونجایی که وقتی که یه کتابی می‌خونم معمولاً چندتا نقد هم کنارش می‌خونم ببینم بقیه چی‌ها گفتند. خانم شهلا انتظاریان (مترجم کتاب) در یکی از جلسه‌های نقدوبررسی این کتاب صحبت جالب دربارۀ آموند گفتند:
آلموند کسی است که اگر چه موضوع رعایت نکردن کپی‌رایت در ایران باعث
مناقشات زیادی در سطح جهانی در ارتباط با مترجمان کشورمان شده است پیوسته
ارتباط خوبی با مترجمان ایرانی داشته و دارد و معتقد است همین که بچه‌های
ایرانی می‌توانند کتابش را بخوانند خوشحال کننده است.
حالا اگر آلموند می‌خواست مثل شاعرهای ایرانی برخورد کنند، چی الم شنگه‌ایی می شد. جالب اینجاست که گویا آلموند پارسال می‌خواست برای نمایشگاه کتاب بیاد تهران و کارگاه نویسندگی هم برگزار کنه.
پ ن: یکی از قسمت‌های خواندنی کتاب گل این است:
ما باید در مدتی که روی خاک هستیم، هوای هم را داشته باشیم. این ساده‌ترین چیزها و سخت‌ترین چیزهاست.
گل | دیوید آلموند | شهلا انتظاریان | نشر آفرینگان
