آدمی با کلی سن و سال بازم دلش خوشه به همون تصورات بچگانه.

بچه که بودم خیال می‌کردم، هفت تا دنیا بعد این دنیا توی آسمون وجود داره. هر کدوم از این دنیاها یه خدا داشت. توی ذهن بچگانۀ من، هر کدوم از این خداها شبیه یکی از عکس‌های امام خمینی بود. این خداها همشون مهربون نبودند. اون عکسی که از امام توی فرانسه دیده بودم که با یه لباس یه دست سفید در حالی که دست‌هاش رو پشت کمرش برده و بهم گره‌ش زده بود و امام در حال قدم‌زدن هست اون مهربون‌ترین خدای من بود. یه عکس هم از امام دیده بودم که ابروهاش بهم گره خورده بود و عصبانی بود انگار. این عکس برای من اون خدای عصبانی بود که هروقت کارهای بدی می‌کردم می‌اومد توی چشم‌هام زل می‌زد.

این روزها که نوه‌های امام رو می‌بینم، قشنگ می‌بینم که داره تصورات منم از خداهام از بین میره. ای کاش نوه‌های امام یاد می‌گرفتن که هر گندکاری و شاهزاده‌بازی که می‌خوان دربیارن برن توی خفا انجامش بدن که گند نزنند به تصورات صادقانه و کودکانۀ بعضی از آدم‌ها.