آرزوهای نجیب

بایگانی
پیوندها

اینم از هزارمین پست این وبلاگ.

جمعه, ۱۴ دی ۱۳۹۷، ۱۲:۲۸ ب.ظ

یکی از ایرادهایی که خیلی از ماها توی رابطه‌های خانوادگی و اجتماعی‌مون داریم اینه که همیشه دنبال مقصریم. غافل از اینکه خود ما ممکنه ایراد اصلی اون مشکل باشیم.

مثلاً توی خانواده ما همه خودشون رو عقل کل می‌دونند و ایراد همیشه از بقیۀ اعضای خانواده است. خواهر کوچکه‌ام همیشه به من می‌گه: زهرا، تو دختر بزرگی، پس فلان مشکل رو باید حل می‌کردی. چون تو دختر بزرگ خانواده‌ای فلان‌جا تو باید ورود می‌کردی. جالب اینجاست از نظر آبجی کوچکۀ من، چون من خواهر بزرگه‌ام من باید فلان مشکل شخصی رو که با پدرم داشت و خودش باید حل می‌کرد رو من باید حلش می‌کردم.

یا حتی مادرم. مادرم معتقده همۀ ایرادهای دنیا از ما بچه‌ها و پدرمونه و خودش هیچ ایرادی نداره.

یا مثلاً چند وقت پیش یه مصاحبه از یکی از بلاگرها شنیدم. اول مصاحبه‌ش با یه لحن سردی گفت: من چون رکم خیلی‌ها احساس بدی دارند. و جالب اینجاست که من یه وقت‌هایی کانال این بلاگر رو می‌خونم همیشه خدا از دست همه ناراضی هست و همه توی رابطه این خانم مشکل از طرف مقابله و این خانم هیچ ایرادی نداره. جالب اینجاست که یه بار داشت توی کانال همین موضوع رو می‌گفت. اینکه توی فلان رابطه، بهمانی ال کرد و بل. بعد یکی براش نوشته بود: تا حالا فکر کردی اینکه ما همه رو مریض بدونیم بده. شایدخود اون آدم مریضه توی فلان رابطه خود ماییم نه طرف مقابل. طرف هم خیلی ریلکس با یه حالت تحقیر و مسخره‌کردن صحبت این بنده خدا رو توی کانالش گذاشته.

و جالب اینجاست همۀ آدم‌ها رک‌بودن رو دلیلی برای بداخلاقی‌هاشون می‌دونند. مثلاً به مامانم می‌گم، فلان حرف رو نباید می‌زدی.  طرف بهش برمی‌خوره. خیلی راحت می‌گه: من رکم.


من خودم یه ایراد اساسی دارم، مثلاً حسی از کسی بدم میاد. و هیچ تلاشی نمی‌کنم که این حس بد رو رفع و رجوع کنم. یه وقتایی هم چون فلانی، بهمان جا، یه حرکت بد انجام داده این حرکت بد رو تعمیم می‌دم به کل رفتار اجتماعی‌ش. غافل از اینکه بابا اون بنده‌خدا هم آدمه. روزهای خوب داره، روزهای بد داره. یه جاهایی ممکنه خسته بشه. بداخلاق بشه. تند بشه. مگه من همیشه خوشحال و خندانم؟ و آیا همیشه با همۀ آدم‌های دوربرم خوب رفتار می‌کنم؟

یه‌وقتایی هم با خودمون خلوت کنیم. ببینیم توی این زندگی کجاها رو خودمون اشتباه رفتیم. کجاها باید خودمون رو اصلاح کنیم. باور کنید اگر خودمون رو اصلاح کنیم، دنیای اطرافمون هم اصلاح می‌شه.



پ ن: خیلی وقته دارم روی خودم کار می‌کنم که از در صلح با آدم‌های اطرافم وارد بشم. تا الان تا حدودی موفق بودم (:

  • گلی

نظرات (۱۰)

به جاش من خیلی اوقات این حس گناه را دارم که نکنه من اشتباه کردم ..خب این جوریش همه بده ...کلا تعادل خوبه 
هزارمین مبارک باشه گلی :)
پاسخ:
اکثراً از اون ور افتادیم؛ ولی کم هم نیستند آدم‌هایی که همیشه احساس گناه دارند که اشتباه از اوناست. اتفاقاً برای رفتار آدم‌هایی که همیشه خودشون رو مقصر می‌دونند و احساس گناه می‌کنند ما این‌وری‌ها بیشتر پررو می‌شیم. و همیشه خودمون رو حقدار می‌دونیم برای همینه که از عالم و آدم طلبکاریم. یه وقتایی باید سر آدم‌های پررو داد کشید آبان و حقت رو از آدم‌های پررو بگیری تا پرروتر نشن.


ممنون عزیز دلم (:
  • آسـوکـآ آآ
  • مرز رک بودن و بی ادبی واقعا خیلی باریکه. یا باید خودتو ازشون بیرونشی یا اینکه باید همون طور که گفتی از در صلح وارد شی. من اصلا آدم رکی نیستم. خیلی حرف رو کادپپیچ می کنم و میگم که له طرف مقابلم بر نخوره. شاید خودمو اذیت می کنم اما برام مهم تر اینت که بقیه رو اذیت نکنم...
    ۱k شدن پستات مبارک :دی❤
    پاسخ:
    دقیقاً همینه. همیشه برای فرار از اخلاق‌های اشتباهمون براش توجیه‌های بدتر از گناه میاریم. آخه رک‌بودن شد دلیل؟


    ممنون عزیزم(:
  • پلڪــــ شیشـہ اے
  • منم خیلی توجیه بیار شدم. 
    اصلا یه وقتایی که یه چیزی پیش میاد، باید واکنش من سکوت و پذیرفتن و معذرت خواهی باشه، اما به جاش فقط هعی توضیح می تراشم. 
    اگر این جوری باشیم چه قدر همه چیز خوب میشه
    پاسخ:
    ان‌شاءالله بهتر می‌شیم. فقط باید مدام خودمون رو بررسی کنیم و حواسمون به خودمون باشه. به قول همون حدیث معروف قبل اینکه به حسابمون رسیدگی کنند، خودمون به حساب‌های (اخلاقی‌مون) رسیدگی کنیم.

  • 🦉 شباهنگ
  • هزارمین پستش مبارک :دی
    وبلاگ منم چند روز دیگه چهارهزارروزه میشه :دی

    رک بودن خوبه، ولی رک بودنی که در نهایت ادب باشه و توأم با سوزنی به خود و سپس جوالدوزی به دیگران
    پاسخ:
    نکتهٔ  مهمه اینه که آدم‌ها با بقیه رک هستند با خودشون رک نیستند.

    + چهارهزار روزه، ماشالا (:
  • صبورا کرمی🦄
  • باهات موافقم
    ولی منم جزو دسته دوم ام. همیشه فکر میکنم شاید طرف مقابل اون روز، حالش خوب نبوده، یا هر چی
    من خیلی انعطاف پذیرم. فکر کنم اینم بد باشه :/
    پاسخ:
    حد تعادل خوبه صبورا. نه این وری نه اون وری (:
  • .: مهتاب :.
  • مطلب انصاف‌مندانه‌ای بود:)

    هزاااااااااارتا؟! شوخی می‌کنی؟! من هنوز به سیصد هم نرسیدم! :دی
    پاسخ:
    بسکه فک می‌زنم. به روم نیار 🙈
    تئوری انتخاب ویلیام گلاسر رو بخون:)
    اونجا میگه که به جای دنبال ایراد بیرونی گشتن، مشکل رو در وجود خودت ریشه یابی کن، اینجوری خیلی از مشکلات حل میشه. 
    پاسخ:
    ممنون از معرفی کتاب (:
  • آقای سین
  • خیلی موفق بودید
    لااقل میتونم شهادت بدم اینجا توی وبتون موفق بودید :))


    پاسخ:
    خدا رو شکر که حداقل تونستم توی وبم رعایت کنم.
    همش با خودم می‌گفتم الان یکی میاد بهم می‌گه توی وبت خیلی بد رفتار می‌کنی چه برسه به واقعیت🙈😄
    بله گلم
    پاسخ:
    چشم عزیزم.
    من خیلی حسش کردم:)))
    تو موفقی
     همیشه موفقی.
    پاسخ:
    فدای تو جانا (: