چرا نباید کالای ایرانی بخریم.
یه وقتایی هم بود می‌اومدیم توی همین وبلاگ و پز می‌دادیم که شش ساعت از این فروشگاه به اون فروشگاه رفتیم برای خرید کالای ایرانی که خیرسرمون کمک کنیم به رشد و پیشرفت کشورمون. الان با صراحت کامل می‌گم حماقتی بیش نبود این دربه‌در گشتن دنبال کالای ایرانی.
می‌خوام هیچ کارخانۀ ایرانی سروسامان نگیره وقتی یه‌ذره، قد یه نخود انسانیت توی وجود این جماعت نیست. امروز میری یه چی می‌خری فردا قیمتش دو برابر شده. عملاً همون جنس نصف شده با قیمت دو برابر.
یادم میاد تابستون توی همون بلبشوی نوسان‌های ارز، یه جوری کارخونه‌دارها اجناسشون رو توی هفت تا سوراخ قایم کردند که انگار جنگ جهانی سوم رخ داده. کار به جایی رسید که نزدیک بود لوازم خانگی رو کوپنی کنند.
یادم میاد تابستون یهو یخچالمون کار نکرد و ما در به در دنبال یه یخچال بودیم؛ ولی نبود که نبود. همون فروشگاه‌هایی که تا دیروز التماس می‌کردند که تو رو خدا بیا قسطی جنس بردارید. همونایی که می‌گفتند اگر حالا پول ندارید اشکال نداره هر وقت داشتید پولشو بدید اگرم دیدید نمی‌تونید فدای سرتون مال خودتون، همون‌ها حالا برای ما شاخ شده بودند و چیزی نمی‌فروختند تا آخرش با کلی این در و اون در زدن و آشنا پیدا کردن یه یخچال پوکیده با قیمت چند برابر ماه قبلش برداشتیم.
می‌خوام بگم ماهایی که همیشه در همۀ موقعیت‌ها هوای کارخونه‌دارهامون رو داشتیم توی این روزهای سخت چطوری پشتمون رو خالی کردند. خدا وکیلی چند تا برند و مارک ایرانی سراغ دارید که جنس‌هاشون رو با همون قیمتی که خریده بودند و پشتش درج شده بود، بهمون فروختند؟
دلامصب دیگه رازیانه ربطی به دلار و ارز نداشت که قیمت‌هاش رو سه برابر کردید.
همیشۀ خدا این مردم ایران بودند که پشت دولتشون، حکومتشون، سلبریتی‌هاشون، ورزشکارهاشون، هنرمندهاشون، تولیدکننده‌هاشون و... واستادن؛ ولی خدا وکیلی چند بار اونا از ما حمایت کردند؟
پولمون بره توی جیب یه مشت چینی شرف داره که هی خودخوری کنیم که چرا خودمون توی روزهای سخت هوای همدیگه رو نداریم از دولت و حکومت که آبی بلند نمی‌شه حداقل خودمون به خودمون رحم کنیم.
