از ماست که برماست خلاصه.

دیشب نیم ساعت قبل از اذان دنبال شبکه‌ای بودم که بتونم پاش بشینم تا این نیم‌ ساعت هم بگذره. بین چرخش بین شبکه‌ها آخرش روی شبکۀ تهران توقف کردم. برنامۀ «اختیاری» داشت پخش می‌شد. این قسمتش چند تا خانم که مؤسسۀ ازدواج داشتند و یه بازیگر و آقای مجری بودند که داشتند دربارۀ عملکرد این کانال ازدواج صحبت می‌کردند. کانال ازدواج به این شکل بود که شما (چه دختر و چه پسر) مشخصات خودت و همسری که دلتون می‌خواد رو می‌گید و بعد این خانم‌ها واسطۀ ازدواج می‌شند که این دو گل نوشکفته بهم برسند. توی این کانال این دختر خانم‌ها هستند که انتخاب می‌کنند. به این شکل که دختر خانم بین گزینه‌های آقایی که اسم نوشتن همسرشون رو گزینش می‌کنند.

این خانم بازیگر (باور کنید من تا حالا اسمش رو نشنیده بودم. به‌نظرم سیاهی لشکر بودن جایی) یه جبهه‌ای گرفتند که این چه جور ازدواجی هست و مگه می‌شه همچین ازدواجی‌هایی شکل بگیره. این ازدواج‌ها فلان و بهمان هستند.

یعنی این خانم یه چیزهایی می‌گفت که من خیال می‌کردم ایشون توی ایران نیست. جالبه یه جاش می‌گفت: به‌نظرم پسر و دختری که کسی رو دوست دارند؛ ولی نمی‌تونند ابراز علاقه کنند به بلوغ نرسیدند و فلان و بهمان.

اینکه اگر پسر و دختری مستقیم بهم ابراز علاقه نمی‌کنند و دوست دارند با واسطه این کار رو کنند می‌تونه خیلی دلایل داشته باشه اولینش اینه که به طرف مقابلت احترام گذاشتی. تو از کجا می‌دونی که سبک زندگی خانوادۀ طرف مقابلت چطوریه.

ما برای داداشمون این مدت دنبال دختر مناسب بودیم (خب داداش من توی مدت دانشگاه و بعد کارش دختر مناسبی پیدا نکردند و خب قاعدتاً از سمت ما دنبال فرد مناسب بود) جالب اینجاست ما موردی رو که پیدا می‌کردیم خودمون بیشتر دوست داشتیم که جلسۀ اول حداقل دوتایی‌شون بیرون صحبت کنند بعد خواستگاری رسمی و اینها ولی خانوادۀ دختر اصرار داشتند که نه باید حتماً همون جلسۀ اول بیاید خواستگاری رسمی. اکثر این خانواده‌ها هم جزو قشر تحصیلکردۀ جامعه بودند. می‌خوام بگم که هر کسی طبق یه شیوه‌ای بزرگ شده و تو نمی‌تونی وقتی از یه دختری خوشت میاد سرت رو بندازی زیر و ازش خواستگاری کنی. اولین نکته‌ای که توی روابط اجتماعی باید دقت کرد درک و پذیرفتن همین تفاوت‌هاست. قرار نیست سبک زندگی همه شبیه هم باشه.

دومین نکته که توی این برنامه برام جالب بود که اصلاً این بازیگر توی این برنامه چه نقشی داشت. کارشناس امور خانواده بود؟ تحصیلات خاصی در حوزۀ خانواده یا روانشناسی یا جتماعی داره؟ اصلاً چرا باید یه سیاهی‌لشکر بخواد دربارۀ همچین مسئله‌ای نظر بده. بله اگر دو تا کارشناس و روانشناس حرفه‌ای با دو جبهۀ فکری متفاوت اومده بودن بازم کاملاً منطقی به‌نظر می‌رسید؛ ولی آخه سیاهی لشکر رو کجای دلم جا بدم.

همین کارها رو صداوسیما می‌کنه بعد همین سیاهی لشکر می‌شه یکی مثل مهنار افشار بعد هی بگو خانم شما ته‌تهش بتونی توی حوزۀ کاری خودتون نظر بدید نه هر مسئله‌ای توی کشور، مگه زیربار همچین چیزی میره. به‌نظرم صداوسیما تخته بشه ضررهاش کمتره تا این مدلی پیش بره.