آرزوهای نجیب

طبقه بندی موضوعی
بایگانی
آخرین مطالب
پیوندهای روزانه
پیوندها

پس از بیست سال

سه شنبه, ۱۹ شهریور ۱۳۹۸، ۱۲:۲۸ ق.ظ

اگر دست من بود امسال تمام هیئت‌ها رو از عزاداری منع می‌کردم. از اینکه مدام میان شأن امام‌حسین عزیز رو در حد لب تشنه و خنجر و سر بریده پایین بیارن متفرم. به جاش به همۀ عزادارها یه کتاب «پس از بیست سال» سلمان کدیور می‌دادم و می‌گفتم این کتاب رو بخونید همگی. بعد از خوندن کتاب می‌اومدیم هیئت‌ها رو دوباره راه می‌انداختیم و بعد دربارۀ قیام امام‌حسین حرف می‌زدیم. مطمئنم بعد از خوندن کتاب پس از بیست سال تازه می‌فهمیم باید توی روضه‌ها چیا رو گفت و چیا رو ازش رد بشیم. سال‌هاست که برای لب تشنه و مشک آب گریه می‌کنیم غافل از اینکه رسالت امام عزیز چیز دیگه‌ای بود. رسالتی که اگر فراموشش نکرده بودیم حالا حال و روز کشور چیز دیگه‌ای بود.

 

  • گلی

نظرات (۷)

  • ۱۹ شهریور ۹۸ ، ۰۰:۳۵
  • آبان ...

    • درد همینه...که عاشورا را به نماز و تشنگی ربط دادیم ...

    یادمان رفت که عدالت بود ...که حق بود ‌..

    بعصی از ادم ها یک سال ظلم کردند ...بعد برای غریبی امام حسین گریه کردند ...

    هر عیب که هست از مسلمانی ما است ...

    امام حسین نمیبخشه ‌..خیلی از حرف ها را خیلی از کارها ....

    دلم خواست بخونم این کتاب را ..

    دلم می خواهد سفر سهادت بخونم و هنوز نشده 
    پاسخ:
    کاش به‌حرمت امسال حسین خیلی کارها رو نمی‌کردیم. انگار عزای امام حسین هم برامون عادت شده ):
  • ۱۹ شهریور ۹۸ ، ۰۱:۲۰
  • فاطمه م_

    • پس حتما باید اینو خوند. ممنون بابت معرفی👍
    پاسخ:
    فدای شما (:
  • ۱۹ شهریور ۹۸ ، ۰۲:۰۹
  • هوپ ...

    • از اتفاق من امسال لا به لای همه روضه ها به همین فکر بودم. راستشو بخوای واسم روضه هاشون تکراری شده. به خودم میگفتم چرا در مورد اهداف امام حسین حرف نمی زنن؟
    پاسخ:
    چون به‌نفعشون نیست...
  • ۱۹ شهریور ۹۸ ، ۰۷:۱۱
  • علی ...

    • آگاهی مهم است ولی کنارش عزا هم مهم است

    هر دو با هم باید باشند هم آگاهی و هم عزا

    مثلاً: هم رسالت امام را بگویند و هم به اتفّآقات درون کربلا

    بپردازند.

    به نظر من در کل این اتفّاقات هستند که به آگاهی جون می بخشند.

    رسالت امام حسین(ع) از نظر هر فرد یه چیزی است و من به اون نظرها

    احترام می گذارم ولی از نظر من: این است که امام حسین(ع) حق انتخاب

    را به من مسلمون می دهند که ای مسلمان تو انتخاب می کتی که بهتر

    زندگی کنی یا بدتر.

    امام حسین(ع) انتخابش این بود که برای هدفش (احیای تازه دین

    اسلام) جون خودش رو فدا کند.

    این کتاب هرچی هم خوب باشد و هم هرچی عالی، مخالفانش را هم

    دارد.

    حادثه کربلا هر لحظه به لحظش درس و درس و درس است.
    پاسخ:
    من مخالف عزاداری نیستم البته.
  • ۱۹ شهریور ۹۸ ، ۱۱:۴۲
  • صبورا کرمی🦄

    • حتما میگردم دنبالش بخونم
    پاسخ:
    ان‌شاءالله (:
  • ۲۰ شهریور ۹۸ ، ۰۱:۰۳
  • مجید

    • سلام

    مرتبط با کتاب:

    من چون به دانلود غیر قانونی احترام میذارم رفتم دنبال این کار اما به این منظور موجود نبود، از طرفی قیمتش ارادت بالقوه ی آدمو به سلمان کدیور نابود میکنه :)

     

    مرتبط با موضوع:

    (از اینجا به بعد کامنتمو چون اظهار نظر کرده بودی نظر دادم وگرنه به من چه اصلا:))

    راجع به این قضیه فراوون راه و روش و تئوری و روایت و حدیث و چیزای دیگه مطرحه که تکلیف میکنه خلق الله رو به فلان کار و از اونجا که تفاوت بین اینها محسوسه باید اندیشید که بلاخره در این مراسم چیکار کرد؟ به تفسیر سیره و طریقت نشست یا به سوگ؟

    حضراتی از جمله آقای وحید خراسانی هستن که رای نزدیکی به سوگواری دارن از نوع شدیدش؛ عده ی مصلحت اندیشی که غالب فقها هم هستن نظر معتدل تری دارن که  مخلوطیه از ورژن سبک شده ی اونچه آقای خراسانی میگه با مقداری تامل و تعمل (منهای تعقل). یه سری تفکر هم هست که روی مساله عزاداری توقف نمیکنه و اصلا تامل رو اولی میدونه و حتی به حذف عزاداری هم راضیه.

    حالا که چند حالت مستدل موجوده چه بهتر که مومن رندی کنه؛ اونکه به ظن خودش در حد کفایت تامل کرده عزاداری کنه، اونکه کافی عزاداری کرده تامل کنه، اونکه از هر دو عقب مونده بر جفتش سعی کنه و اونکه به جفتش پرداخته مداومت کنه.

    با اینحال این فرض برای مغز خوراک شیرین تر و سهل الهضم تریه که موقع واقعه، سوگواری، و بقیه اوقات تامل بشه.

     

    نظر من: به این دلیل که رسالت ایشان خاص این دهه نبود و فقط در این ده روز ارائه نشد که این ایام را به رسالتش بشناسیم بلکه تمام دورانی که عهده دار امامت بود صرف انجام آن شد، اما مرگ او خاص این روز و ایام بود، دهه و دهم محرم بیشتر یادمان این شخصیت هست نه ایامی (تنها ایام ممکن!) که لزوما باید فقط به تامل در سیره پرداخت! چراکه میشه 355 روز باقیمونده یا اصلا کل سال رو توام به تحلیل رسالت حضرت اختصاص داد؛ بنابراین اینکه توی روضه ها راجع به چی بگن به نظر میاد بیشتر باید تابع یادبود و عزا باشه تا تحلیل طریق و رسالت، اما اینکه در شان عزا چی گفته بشه: عقلا بجز دروغ، هر کاری و هر کلامی رواست، مگر اینکه دینمون آغشته به مصلحت اندیشی باشه! که هنوز نمیدونم نفوذ مصلحت اندیشی در دین تا چه حدی بدون آفت و آسیبه.

     

    و من الله توفیق

    سید مجید مشهدی خراسانی:))
    پاسخ:
    سلام (:
  • ۲۰ شهریور ۹۸ ، ۱۰:۲۷
  • قاسم صفایی نژاد

    • البته کتاب در این خصوص زیاده. کتاب‌های از این بهتر هم هست.

    منتهی مشکل اینه که مدل اصلاح اینطوری نیست که جمع کنیم و بگیم همه این کتاب رو بخونن.

    شهید بهشتی انقدر در این خصوص حرفای خوب زدند که از چه روشی باید اصلاح کرد اما نشد. کتاب مبارزه پیروز شهید بهشتی هم بخونید.

    اینجا معرفیش کردم:

    http://safaeinejad.ir/1395/08/03
    پاسخ:
    ممنون (:
    ساخت وبلاگ در بلاگ بیان، رسانه متخصصان و اهل قلم