آرزوهای نجیب

بایگانی
پیوندها

مثلاً بهشت

يكشنبه, ۲ ارديبهشت ۱۳۹۷، ۱۰:۴۹ ق.ظ

یادمه یه بار دلژین جان توی وبش گفت: بهشت رو نمی‌تونم متصور بشم و اصلاً یعنی چی که بخواد تا ابد آدم یه جایی مثل بهشت باشه و شاید اصلاً حوصلشم سر بره. یا چی شبیه به این توی ذهن من هست از حرف‌های دلژین.


به‌نظرم بهشت یه جاییه شبیه مکانی که فیلم آواتار توش پرشده بود. یه جنگل بکر و دست نخورده. یه جای دنج برای ماجراجویی. بعد مثلاً هر روز مثل هاکلبرفین چوب‌دستی مون رو برداریم و یه بقچه پر از خوراکی رو بهش وصل کنیم بریم دنبال کشف بهشت.

اگر روزی رفتیم بهشت صدسال اولش رو فقط باید سوراخ‌سنبه‌هاش رو پیدا کنیم. حالا بعد از صدسال خدا خودش کریمه. شاید رفتیم مرحلۀ بعد و کشفیات جدید.

  • گلی

نظرات (۳)

  • پلڪــــ شیشـہ اے
  • :) نگاهتون قشنگه ...
    واسه همینه که گفته شده عقل ما محدوده. چیزای نا محدود توش نمیان.
    منم همیشه به این فکر میکنم. تا کجا? تا کی? حوصله مون سر نمیره? 
    پاسخ:
    منم سال‌ها ذهنم درگیر همین بی‌نهایته؛ ولی عقلم قد نمیده. همش می‌گم مگه الان با اینهمه روزمرگی خسته می‌شیم که توی بهشت با اونهمه امکانات خسته بشیم؟
    :دی 
    صد سال؛ دویست سال ! سیصد ... آقا یه چیز بی نهایته :))
    البته جهنمی ها هم بالاخره بعد اتمام عذابشون میان بهشت نم نم ... احتمالا سرگرمیمون آشنایی با تازه وارد ها و نشون دادن سوراخ سنبه های بهشته :دی اون تازه واردهام میشیننن با آب و تاب از جهنم و بلاهایی که به سرشون اومده میگن ... 
    ولی بعدش باس به خدا بگیم ، یه مرحله بزنه جلو :دی 
    +الان یعنی میگی آواتار رو ببینیم 😍
    پاسخ:
    خب دقیقاً باید هر صدسال یه چیزی برای خودمون جفت‌وجور کنیم، سرگرم شیم تا حوصله‌مون سر نره ((:

    فیلم آواتار برای ۸۸ یا ۸۹ هست اون‌موقع برای من جذاب بود، نمی‌دونم الانم هست یا نه (:
    جهنم چی؟ همینقدر که احتمال داره بریم بهشت احتمال داره جهنم هم بریم دیگه. ما که نمی‌تونیم حساب کتاب کنیم که. نهایت می‌تونیم در اون راه صحیح تلاش کنیم.
    پاسخ:
    می‌گن آدم‌ها به هرچی فکر کنند، براشون اتفاق می‌افته. گفتم بهشت تا برامون اتفاق بیفته(: