من و مسئول دانشگاه

من در حالی که سه عکس رو به مسئول دادم. آقای محترم مسئول یه نگاهی به عکس انداخت و یه نگاهی به من و گفت: یه عکس هم با عینک بگیرید با عینک خیلی خوشگل‌ترید.

من همون طور که نیشم تا بناگوش باز بود گفتم: جدی؟ می‌خواستم برم عمل کنم مخصوصاً یه جاهایی واقعاً خوبه که بدون عینک باشی.

آقای مسئول گفت: نه دخترم. و باز تأکید کرد که با عینک خوشگل‌ترم. بعد گفت: راستی کجا منظورت بود که بدون عینک باید باشی؟

گفتم: مثلاً عروسی‌ها.

آقای مسئول محترم گفتند: خانم محمدی. یه وقت توی عروسی آرایش نکنیدها. صورت شما بدون آرایش و همین طوری خیلی خوشگله.

گفتم: نه من کلاً بدون آرایشم همیشه؛ ولی به نظرم خوب نیست با عینک توی عروسی باشم.

آقای مسئول گفت: ول کن این حرفا رو. مهم صورتت هست که خیلی هم با عینک خوبی.

نتیجۀ اخلاقی اینکه تا اطلاع ثانوی من چشمام رو عمل نمی‌کنم.

پیشنهاد

یه حرکت شیک از آقاگل

خدایا رحمی.

بدترین حالت برای من وقتیه که مغزم هنگ می‌کنه و نمی‌تونم حتی در حد یک خط بنویسم.

الان یک ماهه می‌خوام یه معرفی کتاب بنویسم؛ ولی مغزم نمی‌کشه. اونم کتابی که خیلی زیاد دوستش دارم.