قدم یازدهم

:::یک

خیلی از ما در بیشتر وقت‌ها نیاز به فقط  یک قدم بیشتر از همۀ تلاش‌هایی که در زندگی کردیم داشتیم تا دنیا را از آن چیزی که توی ذهنمان ساختیم قشنگ‌تر و بزرگ‌تر و جذاب‌تر ببینیم؛ ولی هیچ‌وقت جسارت و شهامت این یک قدم برداشتن را نداشتیم. پس نشستیم توی قفس ذهنمان و در دنیایی کوچک‌تر از اندازۀ واقعی‌ش زندگی کردیم؛ یک زندگی نچسب و روزمره.

خانم سوسن طاقدیس توی کتاب قدم یازدهم به بچه‌ها  یادآور می‌شود که جسارت این کار را پیدا کنند و قدم بیشتر از همیشه بردارند. هرچند خانم نویسنده می‌توانست آخر داستان را جوری بنویسد که مخاطب کودک با امید بیشتری قدم یازدهم را بردارد؛ ولی همچنان کتاب با این پایان بازهم جذاب است. توی شناسنامۀ کتاب این کتاب را مناسب سن الف و ب دانسته؛ اما از من می‌شنوید این کتاب مناسب سن ج و بالاتر است.

:::دو

این روزها صفحه‌های مجازی معرفی کتاب پر شده است از معرفی کتاب‌های ترجمه شده به این بهانه که کتاب ایرانی خوب نداریم؛ غافل از اینکه به این دلیل می‌گوییم کتاب خوب ایرانی نیست که کتاب‌های خوب ایرانی را نمی‌شناسیم. بیایم به نویسنده‌های ایرانی اعتماد کنیم و قدر داستان‌های معرکه‌ای که خلق کرده‌اند را بیشتر بدانیم تا هر روز شاهد خلق کتاب های بیشتر و بهتری از این عزیزان باشیم.

من مجازی.

من رو توی واتس‌آپ خیلی عاشق می‌بینید. توی اینستا وجه کتاب‌خونم رو می‌بیند. توی تلگرام وجه دختر خانواده بودن و غرغرهای خانوادگیم رو می‌بینید و توی بلاگ....؟ 

همهٔ ما یه تکه از خودمون رو اینجا و اونجای فضای مجازی جا گذاشتیم. پازل واقعی ما زمانی کامل می‌شه که همهٔ این تکه‌های مجازی رو بهم بچسبونیم. 

+ راستی توی بلاگ شما من رو به چی می‌شناسید؟

حالا ازم تعریف کردند یا فحش دادند الله و اعلم.

استادم زنگ زد و گفت: چی شد از دانشگاه انصراف دادی؟ گفتم: یکهو به سرم زد که انصراف بدم. یکم خندید و گفت: اتفاقاً بهت می‌اومد به سرت بزنه و یه کارایی کنی. گفتم: یعنی اینقدری دیونگیم مشهود بود. گفت: هممون یه دونگی‌هایی داریم؛ ولی تو از اونایی بودی که توی قید و بند هیچی نبودی. الانم مشخصه که پشیمون نیستی و این عالیه.

یه کارایی از آدم می‌خوان ها.

رفته بودیم حنابندون دوستم. یک لحظه دیدم همه وسط دارند می‌رقصند فقط پیروپاتال‌ها و پاندارها نشستند البته به‌علاوهٔ من. ساغر میاد می‌گه خجالت بکش ببین همه وسطن حتی مامانت فقط تو نشستی. گفتم: بابا الان من یه نویسندهٔ ارزشی هستم نباید که قروفر بدم وسط. 

اونجوری نگام نکنیدا.

اون معرفی کتاب «از نمایشگاه کتاب چی بخریم؟» رو که گذاشتم اینجا، خیلی هاتون گفتید: چرا وریا رو هم توش نذاشتم. بیاید حالا یه یادداشت جدید نوشتم که خیلی شیک و مجلسی وریا رو معرفی کردم توش. ببینید مقبول طبعتون افتاده یا نه؟ یعنی من کشته‌مردۀ معرفی‌هایی هستم که برای کتاب خودم می‌رم:D لینک مطلب

🤔

یه جملهٔ معروف هست نمی‌دانم حدیث است،  روایت است،  آیه‌ست یا چی دقیقاً؛ ولی این را می‌گوید که؛ وقتی خدا می‌گوید حد هشتاد ضربه شلاق است اگر هشتاد و یکی زدی یعنی از خدا سختگیرتری و اگر هفتاد و نه تا یعنی مهربان‌تری.

نمی‌دانم چرا این روزها همه می‌خواهند و خیلی هم اصرار دارند یا از خدا مهربان‌تر باشند یا سخت‌گیرتر. 

چقدر تو مظلوم واقع شدی فسقلی من.

خوابم نمی‌بره؛ برای همین دارم بی‌دلیل صفحه‌های ایسنتاگرام رو زیر و رو می‌کنم. می‌رسم به یه صفحه که کتاب‌های یک موضوع خاص رو جمع‌آوری کرده و براشون تبلیغ می‌کنه. چشم می‌گردونم وریا رو بین اونهمه کتاب نمی‌بینم. یهو از ذهنم می‌گذره: برات بمیرم غریب مادر.

پیوست دو پست قبلی.

خب بچه‌ها برای اینکه بچه های دیگه که عربی دوست ندارند اذیت نشند من یه وب دیگه درست کردم و اونجا آموزش‌ها رو می‌ذارم این شما و این هم درس اول.

لینک وبلاگ خود آموز عربی کلیک کنید.

خوش به حال شما که معلمید.

بذارید از یکی از آرزوهام براتون بگم.

یکی از آرزوهام اینه که مهرماه امسال در قامت یه معلم برم مدرسه. اگر معلم‌ پسرها باشم بهتره؛ ولی اگر نشد به همون مدرسۀ دخترها هم راضیم. ترجیحاً معلم ادبیات یا نگارش شم.

پ ن: ای آدم خبیثی که به پست قبلی من منفی دادی. چرا واقعاً؟ انگیزه‌ات چی بود دقیقاً؟ چرا به جای منفی دادن نیومدی دلیل ناراحتیت رو بگی؟ حرف زدن خوب است با هم حرف بزنیم.

و ممنون از حمایتتون از پست قبلی. هفتۀ آینده شروع می‌کنیم به یادگیری زبان شیرین عربی. تا اون موقع صبور باشید فرزندانم.

مهارت جدید

آیا بهتون گفتم که من یکی از مهارت‌هایی که قراره توی سال ۹۸ یاد بگیرم زبان عربیه. آیا اینجا کسی هست که به زبان عربی علاقه داشته باشه؟ آیا موافقید هر چی یاد می‌گیرم با شما شریک شم و با هم عربی رو یاد بگیریم؟