پاییز فصلِ آخر سال است

باید به چیز خوبی فکر کنم. مثلا به تو. به تو که فکر می کنم، مغزم به هیچ جای ناآرامی نمی‌پرد. مثلا تو هستی و نشسته ای کنارم و داری مرا می‌رسانی سر‌کار. مثلا من چند وقت بی‌کار بوده‌ام و تو توی این چند وقت صبح‌ها می رفتی و عصر که بر می گشتی، خانه مرتب بود و غذا آماده. مثلا من در این چند وقت بی‌کاری، خانم خانۀ تو بودم. مثلا می‌گویی: حالا که می روی سرکار، مجبوریم غذای بیرون بخوریم دیگر؟

مثلا من می خندم و جوری نگاهت می کنم که یعنی این چه حرفی است که می زنی؟

می گویی: تازه داشت دست‌پختت خوب می شد!

.

.

.

:::پاییز فصلِ آخر سال است | نسیم مرعشی | نشر چشمه