اینستا، تلگرام یا ایمیل مساله این است؟

من اگر روزی روزگاری یک نویسنده معروف شدم، راه ارتباطی با مخاطب هام را "ایمیل " می گذارم.  از آنجایی که  الان هر طفل شیرخواری، به اینستا دسترسی دارد و بنظرم خیلی کار خاصی نیست که مثلا یکی از مخاطب هات در حالیکه دارد، همین طور دیمی پست‌ها را لایک می‌کند، یک " الهی فدات بشم"، "شما چقدر خوبید" و  "کتابتون شاهکار هست" و حتی  "من با کتاب های شما تا آسمان اوج می گیرم"،  بچسابند تنگ آخرین پست شما.  و حتی تعداد فالورهایت میلیونی باشد ولی اصلا ندانند تو چکاره‌ای!!

ولی خب ایمیل دادن، شرایطش فرق دارد، هر کسی حوصله اش نمی شد که صفحه ایمیلش را باز کند و دو سه خطی حتی از سر کنجکاوی برای تو بفرستد. اصلا ایمیل دادن و ایمیل گرفتن انگار توی ایران هنوز جا نیفتاده. مثلا من یک سال پیش برای یکی از اساتید، فلان دانشگاه معروف ایمیل فرستادم ولی خب هنوز دریغ از یک جواب فحش حتی. برای همین کسی که به خودش زحمت می دهد و برای تو وقت می گذارد و ایمیل می دهد یعنی برایش خیلی خاص و پرفکت بودی.

حالا اگر می‌شد، نامه کاغذی بنویسند و تو هر روز که از سر کار می‌آیی کلی نامه داشته باشی که خیلی عالی است ولی خوب توی این شرایط که زندگی روی دور تندش افتاده، فکر کنم این یک فقره درخواست، کمی تا قسمتی زیادی فانتزی است و خدای ناکرده اگر من آدرس پستیم را به عنوان راه ارتباطی پشت جلد کتابم بنویسم بدون شک ملت فکر می کنند چیزی مصرف کردم. پس به همان ایمیل قناعت می کنم.

ولی جالب است بدانید از همین الان برایم مثل روز روشن است که هر هزار سال یک ایمیل به صندوق نامه هایم می فرستند ولی خب راضیم به همین خاص بودن.