تن مرده تیر چراغ برق چوبی

نمی دانی چقدر دلم می خواهد

خودم را به یک درخت 

پیوند بزنم

خودم را به یک گل

نزدیک کنم.

تازگی ها

کوچه ای را پیدا کرده ام 

که تیربرق چوبی دارد

گاهی کنارش می ایستم و 

تن مرده اش را بو می کنم

کاش می شد 

حلقومش را از شرّ سیم ها رها کند

مرا ببرد 

همان جایی که آمده است

تا دوتایی سرمان را در ابرها و پرنده ها

فرو کنیم.

 

محمدرضا شرفی خبوشان | نامت را بگذار وسط این شعر | انتشارات شهرستان ادب