آینده سفید است و بی رنگ؛ مانند صفحهای نانوشته که هیچ خطی بر آن نیفتاده و آنگاه که با ما روبهرو میشود، از قلب و جان ِما رنگ میگیرد. اگر انسان نبود، آینده هیچ رنگی نداشت.
آری! آینده همواره به رنگ حال ماست و به همین سبب آیندهای که به ما رسیده را میگوییم: «حال». حال، مانند نوری است که نمیشود آن را گرفت، گویی تا با سرانگشت ما برخورد میکند نامش عوض میشود و دیگر «گذشته» است.
افسون زمان خارج از دستان ِماست. داستان خود را بنویسیم و حال خودمان را سفید نگاه داریم. این تنها چیزی است که از اراده ما تبعیت خواهد کرد.
زمستان و بهار انسان، مقهور طبیعت نیست بلکه مسلط بر هر طبیعتی است.
#بهار شویم.