خب بعضی روزها هم این طوریه دیگه

هرچقدر دیروز پرانرژی بودم، امروز بی‌حال و کسلم. هنوز ظرف‌های دیشب رو نشستم. ناهار درست نکردم. باید می‌رفتم خرید که با بارونی که اومد نشد برم. یک ساعته صفحۀ وردم بازه و فقط شصت کلمه نوشتم. خیلی خسته‌ام. چقدر زن خونه‌دار بودن سخته. سخت‌ترین قسمتش هم غذا درست‌کردن برای دو نفره. آدم حتی تو انتخاب قابلمه باید ساعت‌ها به مغزش فشار بیاره که الان کدوم قابلمه رو باید استفاده کنه.

دلم گریه می‌خواد. البته قبلش کسی باشه آدم بره تنگ بغلش کنه و بعد بزنه زیر گریه.