یعنی اینقدر خفنیم؟
موضوعی که جدیداً کشفش کردم اینه که انگار خیلیهامون به این آدمی که الان هستیم راضی هستیم. و تقریباً هیچکس برای رشد خودش هیچ کاری نمیکنه. حتی یک قدم کوچک هم برنمیداره. عجیب نیست؟ً!
- ۹۸/۱۲/۱۶
موضوعی که جدیداً کشفش کردم اینه که انگار خیلیهامون به این آدمی که الان هستیم راضی هستیم. و تقریباً هیچکس برای رشد خودش هیچ کاری نمیکنه. حتی یک قدم کوچک هم برنمیداره. عجیب نیست؟ً!
اگر این یکی دو هفته رو جدا کنیم، موافقم با گفتهتون. با اینکه یک وقتهایی عادت میکنیم به فضایی که هست و از هر تغییری میترسیم. حتی از حرکت در جهت مثبت هم.
خب شاید برداشتت اشتباهه و همه همچنان در تکاپو هستن ولی به خاطر کرونا تکاپوشون نمود بیرونی نداره
اصلا اینطور نیست.
خودم
راستش من از این ادبیات خوشم نمیاد. خوی سرزنشگری داره که موجب رشد نمیشه ... ته اش هم نا امیدیه
ولی دیشب به این فکر میکردم که ما ساده ترین چیزها هم بهمون آموزش داده نشده بعد توقع کولاک از جامعه داریم. حتی توی مدرسه یه برنامه ریزی که ساده ترین کار هست به دانش آموز یاد داده نمیشه. حالا هدف گذاری و نحوه پایبند بودن به برنامه و ... بماند.
در کل اون دو خط اول نظرم واسم مهمتر بود.
با این مدل گفتن و سرزنش کردن کسی به جایی نمیرسه، که احتمالا خودمم این ادبیات رو گرفتارش باشم.
من از خارج و مدرسه هاش خبر ندارم. واسمم اهمیتی نداره.
ولی من تا به حال مطلب این مدلی ازت نخوندم. :)) یعنی یادم نمیاد. :*
بیشتر منظورم ادبیات شمای نوعی بود. میدونم قصد شما این نبود.
من خودم زیاد این مدلی حرف میزنم یا مینویسم. اما استادمون بهمون میگفتن سرزنش فعل مذمومی نیست. یعنی اگر از درون بابت کوتاهی هات خودت رو سرزنش جزئی بکنی اشکالی نداره. ولی سرزنشگری خیلی مذمومه و موجب افسردگی میشه و نا امیدی. استادمون میگفتن بین مذهبی ها و آدمهای معتقد باب تر هست. از القائات شیطانه و طرف به خیال این که داره از نفسش حساب میکشه و خودش رو باز خواست میکنه، عزت نفسش رو سرکوب و له میکنه.
ممنون از پیشنهادتون
حتما میخونم و دربارهاش مینویسم
من از اونور بوم افتادم
انقد از خودم توقع حرکت دارم که همش ناامید میشم و درجا میزنم