آرزوهای نجیب

بایگانی
پیوندها

تفکرنقادانه به زبان عاشقانه

چهارشنبه, ۲۶ شهریور ۱۳۹۹، ۱۱:۳۸ ق.ظ

جملۀ عربی هست که می‌گوید:

«‌‌من یحبک لن یترکک ولو‌‌

کنت شوکآ بین یدیه‌‌

کسی که دوستت دارد هرگز شما را ترک نخواهد کرد؛ حتی اگر خاری در بین دستانش باشد». ‌‌

جملۀ جذابی است. می‌توانی استوری‌ش کنی. شک ندارم آدم‌های زیادی ابرازهمدردی می‌کنند و چند نفری هم آه می‌کشند و می‌نالند از رفیق نیمه‌راه بودن یار.

 آنهایی که رفته‌اند همیشه آدم‌های بد قصه‌اند. آه و نفرین‌های زیادی هم پشت سرشان بوده و هست و خواهد بود؛ اما چرا هیچ‌کس برای یک بار هم از کسی که رفته نپرسید چرا رفتی؟ چه شد که رفتی؟ اصلاً تا حالا شده خودتان را بگذارید جای کسی که رفته؟ چه بر سرش آمده وقتی خواست آخرین پیام را بنویسد؟ چند بار کلمه‌ها و جمله‌ها را پاک کرد. پشت کدام جمله‌ها اشک ریخت؟ وقتی جمله‌هایش را بالاخره فرستاد؛ بعدش، بعدش چه کرد؟ تا وقتی آدم آن ور خط جوابش را بدهد چه بر سرش آمد؟ چند بار برای آخرین بار عکس پروفایل معشوقش را نگاه کرد؟ کدام خیابان‌ها را پیاده گز کرد برای هضم دلتنگی‌ش؟ چند ساعت طول کشید تا کمی و فقط کمی آرام شود؟

‌‌‌

این‌ها را ننوشتم که در ستایش معشوقی که رفته حرف بزنم. می‌خواهم بگویم همیشه ما فقط یک طرف ماجرا را می‌بینیم. در همۀ موضوع‌های اجتماعی قضیه همین است. یک طرفه به قاضی می‌رویم نسخه‌مان را می‌پیچیم و تمام.

یادمان نرود هر اتفاقی هر جایی از این دنیا می‌افتد ما فقط در جریان بخشی از ماجرا قرار گرفته‌ایم. پس دلیلی ندارد برای همۀ اتفاق‌های دنیا واکنش نشان دهیم؛ چون مطمئناً در نودونه‌درصد ماجراها ما اشتباه قضیه را برداشت کردیم.

آخر قصۀ  جامعه‌ای که تفکر نقادانه در آن نقشی نداشته باشد همین است که امروز در ایران خودمان می‌بینیم.

  • گلی

نظرات (۶)

  • پیمان کرامتی
  • به نظرم واقعا اونقدر وقت نداریم که بتونیم تحلیل کنیم چرا رفته یا....

    به هرحال رفته و باید فکر الان کنیم

    ماشین نیستیم

    ولی خب باید قاعده بازی هم بپذیریم

    پاسخ:
    دیگه یه ذره وقت برای احساساتمون کنار بذاریم بد نیست!

    به قول قدیمیا یک طرفه قاضی نریم. :)

    پاسخ:
    بلی. بلی (:
  • قاسم صفایی نژاد
  • حالا دیگه ۹۹ درصد هم نه

    پاسخ:
    اغراق همیشه صنعت پرکاربردی است!

    ولی رفتن همیشه نامردی است ‌.همیشه

    پاسخ:
    همیشه نیست آبان.
    یه روز خودت می‌بینی رفتن بعضی آدم‌ها یه وقتایی موهبتیه برات.

     برا همینه که کلمات گاهی خطرناک میشن. حقیقت رو برمیگردونن اگه با دقت و به قول شما با نگاه نقادانه نخونیمشون...

     

    +بعضی جمله ها ویترینی هستن. تمام.

    پاسخ:
    و خطرناک‌تر از کلمه خدا مخلوقی نداره!
  • Javad Aligholizadeh
  • نه لزوماً هم ، همه به کسی که رفتن خرده نمی گیرن که نباید می رفتی ، یه جایی بالاخره توی خودش ، توی خلوتش ، وقتی که خودش هست و خدا ، زمانی که کلاهش رو قاضی کنه ، عادلانه ... می تونه جواب چرا رفت؟ رو به راحتی پیدا کنه که این نیازمند یه سری پیش نیاز هست اینکه فکر و ذهنت از دلتنگی قفل نشه ، با دیدن عکس پروفایلش قلبت نیاد تو دهنت و خیلی چیزهای دیگه به نظرم اگه به یه توفیقی رسیدی که تو خلوتت تونستی به سوال چرا رفته جواب منطقی دادی که حداقل خودت راضی شدی از اون جواب ، اون موقع قدر خودتت رو بیشتر باید بدونی ...

    پاسخ:
    خب خیلی‌هامون به این مرحله نمی‌رسیم. همین مرحله که بهش حق بدیم که رفته!