مثلاً بهشت

یادمه یه بار دلژین جان توی وبش گفت: بهشت رو نمی‌تونم متصور بشم و اصلاً یعنی چی که بخواد تا ابد آدم یه جایی مثل بهشت باشه و شاید اصلاً حوصلشم سر بره. یا چی شبیه به این توی ذهن من هست از حرف‌های دلژین.

به‌نظرم بهشت یه جاییه شبیه مکانی که فیلم آواتار توش پرشده بود. یه جنگل بکر و دست نخورده. یه جای دنج برای ماجراجویی. بعد مثلاً هر روز مثل هاکلبرفین چوب‌دستی مون رو برداریم و یه بقچه پر از خوراکی رو بهش وصل کنیم بریم دنبال کشف بهشت.

اگر روزی رفتیم بهشت صدسال اولش رو فقط باید سوراخ‌سنبه‌هاش رو پیدا کنیم. حالا بعد از صدسال خدا خودش کریمه. شاید رفتیم مرحلۀ بعد و کشفیات جدید.

آدم اینقدر سوسول

آخرش میمیرم. اونم از چی؟ از این سردرد کوفتی. به‌خاطر چی؟ به‌خاطر دو قدم راه رفتن بر آفتاب.