تو این طوری بودی نازلی!
وقتی مطمئن میشدی آدم های دور و برت، چیزی از زهر مستی و گیجی هوای تو را توی وجودشان دارند، رهایشان می کردی به حال خودشان. مثل یک مار حریص و گرسنه که افتاده باشد توی قفس خرگوش ها، یکی یکی، اول فقط نیش می زدی و بعد هوس هوس، دور هر کدام که دلت می خواست، می پیچیدی.
عاشقی به سبک ونگوگ | محمد رضا شرفی خبوشان | انتشارات شهرستان ادب
دبیر ریاضی مان در اولین جلسه گفت که امسال بیشتر روی مجهولات کار می کنیم. به نظر من منصفانه نیست کسی را که توی زندگی با یک عالمه مجهول دست به گریبان است این جا هم درگیر مجهولات ریاضی بکنند!
روزنامه فروش | وینس وایر | پروین علی پور | نشر چشمه ( کتاب ونوشه)
موقعی که تازه دعا کردن را یاد گرفته بودم هر شب از خدا می خواستم فردا صبح که بیدار می شوم بتوانم درست حرف بزنم. اما فردا صبح باز همان آش بود و همان کاسه!
روزنامه فروش | وینس واتر | پروین علی پور | نشر چشمه (کتاب ونوشه )
چرا سه - سه - بیشتر بچه ها سه-سه - سه بدون مشکل حرف می زنن سه -سه - سه و من نمی تونم؟
سوال ساده ای بود که از وقتی یادم می آمد، دلم می خواست آن را از کسی بپرسم. از کسی که حقیقت را بگوید. یک بار از مام پرسیدم ولی او گفت که خواستِ خداست. جوابش با عقل جور در نمی آمد. نمی شد باور کرد خدای به آن بزرگی بخواهد چنین بلایی سر بچه ای کوچک بیاید.
شاید بتوانی گذشته را بنویسی و بخشی از آن را از وجودت پاک کنی. مردم این کار را می کنند. می نویسند، ازشان جدا می شود و بعد احساس رهایی می کنند.
رها کردن گذشته. این کار مثل جادوگری است، انگار یک پاک کن بزرگ جادویی داری. تمام چیزهای دردناک و آزاردهنده را می نویسی و بعد ... بنگ ... همه چیز فراموش می شود و می رود تا زمانی که خودت بخواهی ببینی چه نوشته ای و آن را دوباره بخوانی!
زیر نور ماه شیشه ای | ژاکلین وودسون | نشر افق | کیوان عبیدی آشتیانی
در ادبیات بزرگسال هر کس بخواهد خودش را آدم فرهیخته و کتاب‌خوان جلوه دهد، حتما باید مثلا در عکس‌هایی که از کتابخانه‌اش در اینستاگرام شیر می‌کند، قسمتی از کادرش را اختصاص دهد به مجله همشهری داستان و اگر وبلاگ‌نویس باشد حتما و حتما یک پست در مورد این مجله بنویسد و سخنرانی‌های در راسای این مجله وزین ایراد کند.
و اما در ادبیات کودک و نوجوان از آن‌جایی که زیاد طرفدار ندارد، و اصلا یک جاهایی هم اگر بگویی مثلا علاقمند به ادبیات نوجوان هستی، چپری نگاهت می‌کنند و زیر لب هم می‌گویند اف بر تو با آن سلیقه‌ات. برای همین شاید مجلۀ عروسک سخنگو کمتر دیده شده باشد. ولی عروسک سخنگو دقیقا در فرهیختگی چیزی از همشهری داستان کم ندارد و حتی به نظر من چند سطح بالاتر هم هست.
صفحۀ اول مجله نوشته: عروسک سخنگو کلمه ای است برای بچه‌های ۳ تا ۱۰۰ ساله ( از این مدل جمله‌هاست که می‌شود یک‌جایی یادداشتش کرد و هی ذوقش را کرد)
بیشتر صفحات مجله از نوشته‌های کودکان پر شده، و این جذابیت مجله را بیشتر می‌کند( ایده‌های داستان نویسی بعضی از این بچه‌ها معرکه است، بسکه ایده‌های نو و جدیدی است برای نوشتن)
چیزی که این مجله را برای من هیجان انگیز کرده، صراحت لهجه کسی است که به نامه‌ها جواب می‌دهد و کسی که کتاب‌هایی چاپ شده را نقد می‌کند. نویسنده‌های این دو قسمت آنقدر صریح و بدون رودربایستی حرف می‌زنند که به وجد می‌آیی و اصلا با هیچ احد و الناسی هم شوخی ندارند. یک جورایی وقتی این دو بخش را می خوانم یاد نقد‌های جناب فراستی می افتم دقیقا با همان رک و راستی.
الان همین صراحت لهجه آنقدر برای من جالب آمده که اگر روزی روزگاری کتابم چاپ شد یک نسخه‌اش را حتما برای عروسک سخنگو می‌فرستم تا نظرشان را بدهند.
خلاصه اگر دنبال یک مجله خوشحال برای کودکان اطرافتان یا کودک درون خودتان هستید مجله عروسک سخنگو را از دست ندهید.
ای پدر مهربان و مقدس!
آرزوهای من آن قدر زیادند، که گفتن همه آنها وقتت را می گیرد؛ بنابراین فقط دوتا از مهم ترین هایشان را می گویم. لطفا کاری کن من در گرین گیبلز بمانم و لطفا کاری کن وقتی بزرگ شدم، چهره زیبایی داشته باشم.
با احترام فروان. آن شرلی
::: آن شرلی | ام. ال. مونتگمری | انتشارات قدیانی | جلدِ اول
عاشق نشدن هم کار سختی است مگر نه؟؟
آن شرلی | جلدِ اول | نشر قدیانی | ال.ام. مونتگمری
