البته این تعریف فقط مختص بعضی هاشون هست ها

یه وقتایی عجیب به این دهه هفتادی ها حسودیم میشه مثلا یکیشون نوشته :

یه شکل خاصی از حسودی هست که خیلی دردناکه. اونم وقتی که یکی دیگه خوشحالش می‌کنه. خوشحالی که خوشحاله. ولی خودخواهانه، یه چیزی قلبتو می‌چِلونه که: "کاش من خوشحالت می‌کردم اینطوری." و هم‌زمان از خودت بدت میاد که حسودیت شده به اونی که خوشحالش کرده. این یعنی نمی‌خوای خوشحال باشه؟ ولی تو حاضری زندگی‌تو بدی که خوشحال باشه.. +

+ یه مدل خیلی خوبی اینو نوشته ، اینقدر خوب که هی با خودت فکرمی کنی ، چقدر فکر کرده به این مدلی فکر کردن ؟ چقدر طول کشید که به این نتیجه قشنگ برسه و حتی  به این فرم قشنگ نوشتن برسه ؟ هیچی دیگه بعضی هاشون نابغه هستن خلاصه !