آقای رییس جمهور!

یکی از طنز پردازهای ترکیه هم یه جمله خیلی خیلی خیلی قشنگ داره که میگه:

یک روز بر گونۀ این مملکت یک بوسه و بالای سرش یک یادداشت می گذارم و می روم: آن چنان زیبا خوابیده بودی، که دلم نیامد بیدارت کنم.

::: این جمله حکایت  مردم ماست، که این روزها سرشون رو مثل کبک کردن زیر برف و خیلی چیزها رو نمی بینند. فردا انتخابات دور دوم هست و شیراز یکی از اون شهرهایی است که مردمش برای بار دوم قرار هست برن پای صندوق های رای. دو نماینده به دور دوم راه پیدا کردند، یکی اصلاح طلب و یکی هم اصولگرا. اگر شما اون اصلاح طلب رو توی یه جلسه دیدید ما هم دیدیم. توی تمام جلسات مناظره ها و پرسش و پاسخ های دانشجویی و غیر دانشجویی ایشون اعلام آمادگی می کردند ولی هیچ وقت نیومد برای جلسات. راستش رو بخواید اصلا این آقا توی این باغ ها نیست و از یه سخنرانی کوچک هم عاجز. به جای ایشون آقایون عارف، مصطفی معین و غلامرضا تاجگردون از تهران و شهرستان های دیگه می اومدن اینجا و در حمایتش صحبت می کردند و هیچ وقت یکی از مدعوین جلسه بلند نمی شد بگه، همۀ حرف های شما درست ولی آیا قرار نیست بالاخره ما این شاخ شمشاد جناب آقای نامزد انتخاباتی رو ببینیم، تا حداقل ببینیم اسمش چیه رسمش چیه و از این حرف ها.

حالا از اون طرف نامزد اصولگراها، از این آقا بسیار بسیار شاخص تر و موجهه تر و در عین حال از لحاظ علمی بسیار در مرتبه بالاتری قرار گرفته.

فقط سوال من از آقای رییس جمهور و اینه: روز تنفیذتون وقتی زل زدید توی چشم یه ملت و گفتید بگذارید نخبگان در تصمیم گیری های کلان مملکتی شرکت کنند. معیارتون برای تشخیص نخبه ها چی بود؟ آیا برای مصالح حزبی تون ، نخبگان رو زیر پای جاه طلبی هاتون له می کنید برای  یه آدمی که نمی دونه کجای این جهان قرار گرفته؟

( این قضیه روی توی لیست امید تهران هم دیدیم. خانمی به اسم فاطمه حسینی توی لیست امید تهران بود، به دلیل اینکه  ایشون هیچ رزومه ایی نداشتند که  براش بنویسند، جلو رزومه ایشون نوشتن دختر سید صفدر حسینی، بعد یکی از نامزدهای مستقل تهران که نفر اول هوا فضا کشور بود، توی تهران فقط هزار رای آورد)

پ ن۱ :بنظرم هر آدمی بعد از شنیدن این چیزها، باید از داغ این کج فهمی ها توی این مملکت مُرد.

پ ن۲: شعار من توی زندگی این هست:  یه روز، اصلاح طلب ها و اصولگراها دست از سر این مملکت بر می دارند و مردم بالاخره معنی آرامش و زندگی رو می فهمند. (صرفا قابل توجه اون دوستانی که اصرار دارند آدمها رو جز این دو حزب بشمارند، و هیچ وقت فکر نمی کنند که آدمهایی هستند که دل خوشی از هیچکدوم از این حزب ها ندارند)

پ ن ۳: اسم طنز پرداز رو ننوشتم، چون عقاید پوشالی داشت و جنبه بد آموزی داره برای خوانندگان:D فقط از همۀ عقایدش همین جمله اش قشنگ هست.