ته دنیا

خوبی اینکه نه تلویزیون نگاه می‌کنم نه اینستا دارم نه توئیتر و نه فیس‌بوک اینه که نمی‌فهمم توی این کشور چی می‌گذره.

مثلاً هی میرم تلگرام شما هی دارید از صداوسیما و اون رقاصه می‌گید من نمی‌فهمم اصلاً دربارۀ چی حرف می‌زنید. اون سری هم که توی خرمشهر کلی اتفاق افتاد من نفهمیدم. بعد کلی وقت من تازه وسط‌های بحث‌های سیاسی بچه‌ها فهمیدم انگار یه خبرایی هست.

دلم می خواد برم یه کشور خیلی خیلی دور که هیچی نباشه. نفت نباشه، آقازاده نباشه، سیاست‌مدار نباشه، سلبریتی نباشه، روشنفکر نباشه، آخوند نباشه اصلاً هیچ‌چیزی نباشه فقط یه مشت آدم باشیم که دلمون بخواد مثل آدمیزاد زندگی کنیم همین.

مثل این دختره شاد باشم فقط.