و این چنین گذشت امروز

امروز بعد یه جلسۀ مصاحبه‌طور به این نتیجۀ ژرف رسیدم که تمام عمرم رو هدر دادم. تمام عمرم رو ها.

یه جایی از کتاب کافه‌پیانو باباهه به دخترش می‌گه؛ گل‌گیسو، هیچ‌وقت یه آدم معمولی (متوسط) نباش.

من در تمام سال‌های عمرم در همۀ زمینه‌ها یه آدم حدمتوسط بودم. بس‌ که توی زندگی همه‌چیز رو شلخته درو کردم. درحالیکه باید یه زمینه رو می‌گرفتم و تا زمانیکه توش عالی نمی‌شدم نمی رفتم سراغ یه چیز دیگه.

جالب اینجاست چیزی هم تا پایان زندگی نمونده و وقت زیادی هم ندارم.

رونوشت به سران مملکت

خداوند در آیۀ ۲۰۵ سورۀ بقره می‌‌‌‌‌‌فرماید:

«و چون به ولایت و حکومت رسند، در جامعه و زمین فساد می‌‌‌‌‌‌کنند و دارایی و نسل انسانی را از بین می‌‌‌‌‌‌برند. خداوند فساد را دوست ندارد».

پ ن: خوبه که خطیب‌های نمازجمعه توی نماز‌جمعه‌ها به‌جای اینکه خشکسالی و فقر و بدبختی و بلایای طبیعی رو فقط به بی‌حجابی ربط بدن، یه چندتا از این آیه‌ها رو هم برای سران مملکت و دولتمردان عزیز یادآوری کنند، شاید و البته شاید و بازم شاید یکم دوستان به‌ خودشون بیاد.

پ ن۲: من طرفدار بی‌حجابی نیستم، فقط می‌گم فسادی که خدا ازش حرف زده فراتر از چندتا تار مو است.

کآشوب

به‌نظرم قانون اول نویسندهٔ محشر و درجه‌۱شدن هم «داشتن تجربه‌های زیستی» است.

هرچقدر تجربه‌ها و خاطره‌های ناب داشته باشیم، نویسندهٔ بهتری می‌شیم. 

مثلاً همین یاسر مالی و محمدحسین محمدی که روایت‌هاشون توی کتاب کآشوب درجه یک شده بیشتر برای تجربه‌های درجه‌۱شون است.

پ ن: کتاب کآشوب رو اگر نخوندید، بخونید اونم قبل محرمی.